Hoeveel verdient een tekstschrijver?
In deel 1 van deze reeks had ik het over schrijfwerk uitbesteden. In deel 2 had ik het erover dat het verstandig is om hierin snel(ler) beslissingen te maken. En in dit deel heb ik het over uurtarieven - en dat goedkoop soms duurkoop is.
Inkomensongelijkheid en gêne
Vandaag had ik het met iemand over salarissen, uurtarieven en meer geldpraat. Over het feit dat je niet weet welk inkomen 'normaal' is, omdat mensen niet echt over hun inkomsten praten. Over dat het uitmaakt in welke branche je zit. Over dat sommige mensen 'weinig' verdienen, maar dit genoeg vinden, terwijl andere 'voldoende' verdienen, maar dit te weinig vinden. Over dat mensen met écht belangrijke beroepen (zorg en onderwijs) eigenlijk écht te weinig verdienen. En dat mensen die schuiven met papierwerk juist te veel geld op hun bankrekening krijgen bijgeschreven.
Over de luxepositie van een leuke baan hebben waarmee je goed kunt rondkomen. Over de horror van de serie Maid, waarin een schoonmaakster in Amerika eerst haar eigen schoonmaakspullen moet kopen, haar eigen benzine moet betalen, moet voldoen aan onredelijke eisen van ondankbare klanten en vervolgens maar een paar dollar 'rijker' is. En dat dit gebaseerd is op een waargebeurd verhaal - en nog steeds waarheid ís voor veel mensen.
Over dat het moeilijk is om te vragen wat je werk waard is. Omdat je bang bent dat opdrachtgevers of werkgevers het niet willen betalen. Omdat je onderhandelen gewoon * vindt. Omdat degene met wie je spreekt, niet beseft wat je precies doet en hoeveel tijd je daaraan kwijt bent. Omdat je net een bepaalde televisieserie over inkomensongelijkheid hebt gezien en vindt dat je niet mag zeuren, want 'jij hebt het zo erg nog niet'...
We kwamen verder niet tot een bepaalde conclusie ofzo. Het was simpelweg lunchpraat waarbij we van het ene in het andere financieel gerelateerde onderwerp vielen. Maar het raakte wel een snaar. Bracht ons nader tot elkaar. Omdat we ook beseften, geld is niet alles. Maar belangrijk is het wél. Om je leven te leven zoals je gewend bent. Ook al doe je (tussendoor) soms werk waar je te weinig voor betaald krijgt, gewoon omdat je zo begaan bent met het onderwerp. Maar dat kan niet altijd het enige uitgangspunt zijn.
Hoeveel verdient een tekstschrijver?
Ik ben nieuwsgierig geworden en typ in de zoekmachinebalk 'uurtarief tekstschrijver'. Van de 13 genoemde bedragen die ik op de eerste pagina zoekresultaten tegenkom (tussen de 25 en 125 euro) kom ik precies op mijn standaard uurtarief terecht: €75,- euro per uur. Een prima prijs voor een tekstschrijver met meer dan tien jaar ervaring. Dat schept toch vertrouwen. Zelfs ook al ga ik geregeld onder die uurprijs zitten. Want een lange, prettige samenwerking is zeker ook wat waard. En als ik me dan bij tijd en wijle toch nog onprettig voel bij mijn luxe kenniswerkersuurtarief, dan doe ik weer een paar uur vrijwilligerswerk.
Ook heb ik besloten de gêne in het vervolg over te slaan. Als ik een leuke baan of geweldige opdracht tegenkom, die (veel) minder betaalt dan ik gewend ben, dan ben ík degene die bepaalt of ik het dat waard vind. De potentiële werkgever of opdrachtgever bepaalt hoeveel ze willen uitgeven en ik bepaal of ik daarmee kan leven. En dat kan voor elke functie en in elke omstandigheid anders zijn. Dat is mijn keuze.
Het is aan de werkgever of opdrachtgever om hier hun eigen keuzes in te maken. Willen ze een junior of senior? Hebben ze een lange adem of moet het nu-nu-eigenlijk-gisteren gebeuren? Kunnen ze snel schakelen? Is er een lange inwerkperiode nodig? Willen ze samenwerken met een recruiter of andere partner die betrouwbare kandidaten bemiddeld? Kunnen ze andere outside the box ideeën bedenken? Bijvoorbeeld: Is het mogelijk om drie kandidaten gedurende een week tegelijkertijd betaald aan het werk te zetten, om vervolgens in de tweede week een definitieve keuze te maken?
Het is weer eens duidelijk: tijd is geld en geld is tijd. Elke investering is een sprong in het diepe die zich dubbel en dwars terug kan betalen. Of niet. Dat is het risico van het vak. Maar als je doet wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. En dat is hun keuze.
