Kan iemand me even helpen? Ik heb geen passie. Denk ik.
Een intens alomvattend enthousiasme voor iets, dat heb ik niet zo.
Ik vind veel dingen leuk, ja, dat wel, maar echt gepassioneerd, nee, zo zou ik mezelf niet noemen.
Zeker, er zijn activiteiten waar ik echt van houd en waar ik graag mijn tijd en energie in stop. Er zijn dingen waar ik van nature goed in ben en die me voldoening geven om te doen. Ook zijn er dingen waar ik interesse in heb en die ik wel zou willen leren of ontwikkelen. Dingen waar ik veel plezier aan beleef.
Maar een passie... Een drijvende kracht achter al het werk dat ik doe... Iets wat me dermate motiveert dat ik er ik elke dag naar uitkijk... Ehm...
Schrijven, bloggen - heel leuk, maar zou ik zonder kunnen? Tja, ik denk het wel.
Redigeren, structuur brengen, dingen beter maken - soms vliegt de tijd, maar zou ik zonder kunnen? Tja, ik denk het wel.
Mijn passie ontdekken
In blogs over loopbaancoaching en het ontdekken van je passie, worden vaak vragen gesteld om je passie te vinden. Ik vind dat rare vragen. Wat ik daarmee bedoel: met de antwoorden kan ik niet veel. (Believe me, ik was 15 jaar geleden al aan het zoeken, maar so far niet veel gevonden.)
Wat zou je het liefst doen als geld geen issue was?
Als ik zou zwemmen in het geld, zou ik ten eerste een groter huis kopen, en ook mijn ouders voorzien van een koophuis. Vervolgens zou ik mijn nieuwe voordeur meteen weer achter me dichtdoen om een langeafstandswandeling te gaan maken. Als ik genoeg had van het wandelen, zou ik misschien wat schilderijen willen gaan maken. Of echt goed leren dansen met een privéleraar. De grottekeningen van lang vervlogen samenlevingen bekijken. Lego-bouwwerken maken. Alle films van Harry Potter in een week bekijken. En weer een groter huis kopen om al die schilderijen en lego-bouwwerken neer te zetten. Maar hoe deze vraag me leidt tot een passie voor een bepaald soort werk, dat weet ik niet.
Waar kon je je als kind uren mee vermaken?
Lezen. Ik heb duizenden boeken verslonden. Recensent ben ik al geweest en ik heb ook een opleiding tot boekenredacteur afgerond, maar ook hier geen vurige passie gevonden. Bovendien, wat je als kind leuk vond, hoef je nu niet meer perse leuk te vinden. Zeker, ik geniet nog steeds erg van lezen, maar ja, Netflix is ook wel een toffe uitvinding.
Ik heb het ontdekken van mijn passie dus maar naast me neergelegd.
Het passie-complot
Begrijp me niet verkeerd, ik vind mijn werk leuk, ik haal er voldoening uit om mensen te helpen met tekst, maar tegelijkertijd stroomt mijn hart er niet van over.
Ik heb gewoon geen tomeloze, innerlijke inspirator die enerzijds zin en betekenis aan mijn leven geeft en waar ik anderzijds energie, kracht en geluk uit put.
Soms denk ik dat ik hierin de enige ben. Soms vermoed ik zelfs dat er een algeheel toneelstuk wordt opgevoerd door de hele wereld, waarvan ik de enige toeschouwer ben die niet doorheeft dat passie helemaal niet bestaat.
Want wie kan er nu in hemelsnaam altijd hetzelfde leuk vinden, steeds hetzelfde doen zonder ooit verveeld te raken?
Of til ik nu gewoon te zwaar aan de term passie?
Ben ik een veel te nuchtere Nederlander?
Of ben ik gewoon een generalist die zoveel leuk vindt dat er geen passie aan te pas komt?
Misschien van alles een beetje. En daar moet ik het maar mee doen.
